Recenzje sensownych filmów

Tytył: Truflarze

Reżyseria: Michael Dweck, Gregory Kershaw

Rok Produkcji: 2020

Scenariusz: Michael Dweck, Gregory Kershaw

Gatunek: Dokumentalny

Produkcja: USA, Włochy, Grecja

Truflarze to dokument z 2020 roku, wyreżyserowany przez Michaela Dwecka i Gregory’ego Kershawa, który przenosi widzów do malowniczych regionów Piemontu we Włoszech. Film przedstawia grupę starszych mężczyzn, którzy wraz ze swoimi wiernymi psami poszukują rzadkich i cennych białych trufli.

Jednym z głównych atutów filmu jest jego strona wizualna. Kamera skupia się na pięknych, statycznych kadrach, przypominających malarskie kompozycje. Twórcy filmu skutecznie oddają atmosferę spokojnego, niemal medytacyjnego życia bohaterów. Relacje między truflarzami a ich psami są pełne ciepła i wzajemnego zrozumienia. Zwierzęta nie są wykorzystywane do pomnażania zysków, lecz stanowią część rodziny, co jest jedną z najważniejszych wartości dla mieszkańców tej malowniczej krainy. W filmie widzimy, jak relacje z bliskimi stają się fundamentem życia bohaterów, dając im poczucie celu i spełnienia.

Film nie tylko pokazuje proces poszukiwania trufli, ale również zagłębia się w życie bohaterów. Obserwujemy ich codzienne zmagania, radości i smutki, co sprawia, że Truflarze stają się opowieścią o ludzkiej determinacji, pasji i miłości do natury. Film zachwyca swoją prostotą i pięknem. Jest to ciepła opowieść, która pozwala widzowi oderwać się od codzienności i zanurzyć w świecie, gdzie czas płynie wolniej, a każdy dzień przynosi nowe, małe radości.

Truflarze to także głęboka refleksja nad poszukiwaniem sensu życia. Bohaterowie filmu, starsi mężczyźni, znajdują sens w prostych, codziennych czynnościach, takich jak spacerowanie po lesie z wiernymi psami i odkrywanie ukrytych skarbów natury. Twórcy filmu chcieli pokazać, że sens życia można znaleźć w prostocie i harmonii z naturą. Bohaterowie filmu nie dążą do materialnych bogactw ani sławy, lecz czerpią radość z małych, codziennych sukcesów i bliskości z naturą. Ich życie jest przykładem, że prawdziwe szczęście można znaleźć w prostych przyjemnościach i wierności swoim pasjom.

Maja Łuczywek

Tytuł: Chłopiec i czapla

Reżyseria: Hayao Miyazaki

Rok produkcji: 2023

Scenariusz: Miyazaki

Gatunek: Dramat, Fantasy, Anime

Produkcja: Japonia

Jeżeli życie jako takie ma w ogóle sens, musi on być obecny również w cierpieniu
i umieraniu. Nikt jednak nie jest w stanie powiedzieć drugiemu człowiekowi, na czym ów sens polega. Każdy musi dojść do tego samodzielnie, a następnie wziąć na siebie odpowiedzialność wynikającą z odpowiedzi na pytanie:" Co ma dla mnie sens?".

V. E. Frankl

Chłopiec i czapla jest filmem anime, którego twórcą jest jeden z najsłynniejszych japońskich reżyserów filmów animowanych – mangaka – Hayao Miyazaki. Film ten jest nie tylko wyjątkową historią ukazującą przygody młodego chłopca starającego się odnaleźć sens w dalszym życiu, w którym zabrakło jego ukochanej mamy, lecz także stanowi pożegnanie Miyazaki’ego z kinem. W przedstawionej historii młodego Mahito można doszukać się osobistych wątków z życia samego twórcy, a także ważnych dla niego symboli – nie tylko nawiązujących do kultury japońskiej – lecz również judeochrześcijańskiej.

Bohaterem Chłopca i czapli jest 11-letni Mahito, który w czasie drugiej wojny światowej mieszka w Japonii wraz z mamą oraz tatą. Film rozpoczyna traumatyczne wspomnienie chłopca, który podczas bombardowania szpitala traci ukochaną mamę, mimo nieudanej próby uratowania jej przed zagrożeniem. Świat młodego Mahito zmienia się nie do poznania – pozostając z nieobecnym ojcem – tęskni za bliskością mamy oraz utraconym, dziecięcym życiem. Chłopiec musi skonfrontować się ze śmiercią, żałobą oraz traumą, która powraca we wspomnieniach oraz snach.

Tata chłopca decyduje o przeprowadzce, dzięki której Mahito będzie miał okazję rozpocząć nowe życie, jednak przeszłość powraca w snach oraz w wizjach bohatera. Mahito postanawia odkryć sens nurtujących go wspomnień, a nieoczekiwaną wspólniczką chłopca okaże się tytułowa czapla. To właśnie dzięki niej chłopiec trafia do magicznego świata, w którym nie obowiązują klasyczne prawa czasu, czy przestrzeni, a losy żywych oraz umarłych splatają się. W kulturze japońskiej czapla odgrywa niezwykle istotną rolę – jest pośredniczką w podróży pomiędzy światem żywych oraz umarłych, uosobieniem drogi oraz metaforą podróży. Natomiast w starożytnym Egipcie czapla była symbolem narodzin, nowego początku oraz związana z bóstwem słońca.

Czy bohaterowi uda się na nowo odkryć samego siebie oraz swoją historię? Czy pożegna tych, za którymi tak bardzo tęskni? Czy lepiej zrozumie sens przeszłych zdarzeń i czy dzięki temu otworzy się na przyszłość?

Chłopiec i czapla to film o niezliczonej ilości symbolów oraz interpretacji, z których każdy widz może odnaleźć coś poruszającego dla siebie. Jednocześnie jest to obraz wielkiej miłości, dorastania oraz trudu żałoby i samotności.

Maja Łuczywek

Między piekłem a niebem

1998

Reżyseria: Vincent Ward

Gatunek: Fantasy, Melodramt

Im bardziej zapominamy o sobie – oddając się sprawie, której pragniemy służyć, bądź też osobie, którą pragniemy kochać – tym głębsze jest nasze człowieczeństwo i tym bardziej urzeczywistniamy swój potencjał (V. E. Frankl; Człowiek w poszukiwaniu sensu).

Czy miłość może przezwyciężyć ból i strach? Co czeka nas po śmierci? Co nadaje życiu sens? Czy utrata sensu w życiu musi prowadzić do cierpienia oraz pustki? To tylko niektóre pytania, które widz może zadać sobie po obejrzeniu filmu Między piekłem a niebem.

Między piekłem a niebem jest melodramatem wyreżyserowanym przez Vincenta Warda oraz nagrodzonym Oskarem za najlepsze efekty specjalne. W trakcie seansu widz poznaje rodzinę niemal idealną – Annie (w tej roli Annabella Sciorra) niezwykle utalentowaną malarkę oraz oddaną żonę i matkę, jej męża Chrisa (Robin Williams), zdolnego pediatrę poświęconego swojej pracy oraz ich dwójkę dzieci – Marie i Ian’a. Rodzina wiedzie niemal sielankowe życie, do czasu, kiedy Marie i Ian giną w tragicznym wypadku samochodowym. Małżonkowie ogarnięci żałobą starają się żyć dalej i wspólnie stawiać czoła kolejnym życiowym wyzwaniom, jednak po latach następuje kolejna tragedia – Chris również traci życie w wypadku samochodowym i od tego czasu jako duch ma możliwość obserwowania żywych, a zwłaszcza swojej żony, która jako jedyna z rodziny pozostaje po stronie życia. Kobieta po stracie ukochanego męża oraz dzieci traci sens istnienia, popada w depresję oraz coraz częściej doświadcza myśli samobójczych. Ostatecznie, w wielkiej rozpaczy, pustce oraz tęsknocie za najbliższymi – podejmuje decyzję o dołączeniu do członków swojej rodziny – odbiera sobie życie.

Film jednak na tym się nie kończy – widz ma możliwość wybrać się wraz z bohaterami „na drugą stronę życia” – w zaświaty stworzone z malowniczych wizji Annie. Chris, który po śmierci zostaje zesłany do nieba, dowiaduje się o samobójczej śmierci żony oraz miejscu pobytu jej duszy. Mężczyzna w poszukiwaniu swojej ukochanej postanawia wyruszyć w podróż po zaświatach i uchronić duszę żony przed potępieniem. Bohaterowie, mimo że odeszli z doczesnego świata, nadal mają możliwość dokonania wyborów dotyczących ich dalszych losów oraz ponownego nadania znaczenia ich wspólnemu życiu, a także śmierci.

Między piekłem a niebem jest filmem wielowymiarowym oraz przepełnionym bogatą symboliką. Ukazuje historię wielkiej miłości, żałoby i straty, lecz także poszukiwania sensu w życiu, pielęgnowania wartości oraz wagi podejmowanych wyborów. Mimo tragizmu bohaterów, film nie ukazuje życia i śmierci jedynie w czarnych barwach, lecz używa całej palety kolorów, dzięki czemu balansując pomiędzy złożonymi emocjami, pobudza do refleksji i daje nadzieję.

Maja Łuczywek

Copyright © 2022-2024 Krakowski Instytut Logoterapii. Wszystkie prawa zastrzeżone.