Viktor E. Frankl
Życiorys
Prof. V. E. Frankl urodził się 26 marca 1905 roku w Wiedniu jako drugie z trójki dzieci. Jego matka, Elsa Frankl (z domu Lwa) pochodziła z Pragi. Ojciec - Gabriel Frankl był Dyrektorem w Ministerstwie Opieki Społecznej, pochodził z południowych Moraw. W roku 1921 Prof. V.E. Frankl wygłosił swój pierwszy publiczny wykład: "O sensie życia" oraz został funkcjonariuszem Młodych Robotników Socjalistycznych. Esej ukończenia liceum: "O psychologii myśli filozoficznej" (psychoanalitycznie zorientowane studium Arthura Schopenhauera) wygłosił w roku 1923. Wczesne publikacje w dziale młodzieży w codziennej gazecie, esej "O mimicznych ruchach afirmacji i negacji" opublikowany w "International Journal of Psychoanalysis" oraz intensywna korespondencja z Zygmuntem Freudem owocuje osobistym spotkaniem mężczyzn. W 1924 Frankl podjął studia medyczne i działał jako rzecznik Austriackiego Stowarzyszenia Licealistów. Coraz bardziej angażował się również w działalność naukową Alfreda Adlera.
Artykuł Frankla, zatytułowany "Psychotherapy and Weltanschauung" został opublikowany w 1925 roku przez "International Journal of Individual Psychology". Profesor starał się odkrywać granice między psychoterapią i filozofią, koncentrując się na fundamentalnym pytaniu o sens i wartości, które stały się motywem przewodnim jego życiowej pracy. Prof. V.E. Frankl prezentując publiczne wykłady na kongresach w Duesseldorfie, Frankfurcie i Berlinie w 1926 roku po raz pierwszy użył słowa LOGOTERAPIA.
Jego związek z Alfredem Adlerem znacząco się osłabił na rzecz Rudolfa Allersa i Oswalda Schwarza - założyciela medycyny psychosomatycznej. Frankl był również entuzjastą książki Maxa Schelera "Formalism in Ethics and Non-formal Ethics of Values". Wbrew jego woli został wykluczony z koła Adlera, jednak utrzymywał z jego uczestnikami przyjazne stosunki.
W latach 1928-1929 w Wiedniu oraz sześciu innych miastach europejskich, Frankl zorganizował Ośrodki Poradnictwa, w których potrzebująca młodzież mogła uzyskać pomoc bezpłatnie. Do projektu dołączyli psychologowie, tacy jak Charlotte Buehler i Erwin Wexberg, natomiast profesor anatomii oraz radny Wiednia - Julius Tandler udzielił wsparcia finansowego. Po zakończeniu semestru szkolnego (1930) zorganizował specjalny program doradczo-pomocowy, po którym po raz pierwszy od lat nie dochodziło do samobójstw studentów w Wiedniu. Frankl zyskał międzynarodową uwagę: Wilhelm Reich zaprosił go do Berlina, Uniwersytety w Pradze i Budapeszcie proponowały, aby prowadził wykłady. W tym samym roku przeprowadził kurs w Centrum Edukacji dla Dorosłych z zakresu higieny psychologicznej. Krótko przed uzyskaniem tytułu doktora zaczął pracę w Dziale Psychoterapii Kliniki Psychiatrii, natomiast po uzyskaniu tegoż tytułu został awansowany na "asystenta". W latach 1931-1932 Frankl odbył szkolenie z neurologii oraz podjął pracę w "Maria Theresien Schloessl" w Wiedniu (1933-1937).
Prof. V.E. Frankl w roku 1933 został szefem "Kobiecego Pawilonu Suicidals" w Szpitalu Psychiatrycznym w Wiedniu. Do roku 1937 z jego usług skorzystało około 3 000 pacjentek. Rok później nastąpiła inwazja oddziałów Hitlera na Austriię - "Anschluss".
W latach 1940-1942 obejmował stanowisko dyrektora Oddziału Neurologicznego Szpitala Rothschilda (kliniki dla żydowskich pacjentów). Pomimo zagrożenia własnego życia, sabotował nazistowskie procedury wystawiając fałszywe diagnozy, aby zapobiec eutanazji osób chorych psychicznie (Akcja T4). Opublikował kilka artykułów w szwajcarskich czasopismach medycznych i zaczął pisać pierwszą wersję swojej książki "AERZTLICHE SEELSORGE" (THE DOCTOR AND THE SOUL). Frankl otrzymał wizę imigracyjną do Ameryki, jednak nie skorzystał z niej (nie chciał opuszczać swoich starszych już rodziców). W 1941 roku Frankl poślubił swoją pierwszą żonę - Tilly Grosser.
W 1942 roku z powodu panującej wówczas dyrektywy dotyczącej narodzin (żydowskie dzieci nie miały prawa przyjścia na świat), naziści zmusili młode małżeństwo do przerwania ciąży. We wrześniu tego samego roku Viktor i Tilly Frankl zostali aresztowani i razem z rodzicami deportowani do getta Theresienstadt, na północ od Pragi. Jego siostra Stella niezwłocznie wyjechała do Australii, zaś brat Walter wraz z żoną próbowali uciec przez Włochy. Po pół roku w Theresienstadt Gabriel Frankl (ojciec Viktora) umiera z wyczerpania. Viktor i Tilly, a wkrótce potem i jego 65-letnia matka, zostali przewiezieni do obozu zagłady Auschwitz. Elsę Frankl natychmiast zamordowano w komorze gazowej, a Tilly przeniesiono do Bergen-Belsen, gdzie umarła (1944) w wieku 24 lat. W wagonach dla bydła Viktor został przetransportowany przez Wiedeń do Kaufering i Türkheim (filie obozowe Dachau). W ostatnim obozie zachorował na dur brzuszny. Aby uniknąć śmiertelnego załamania podczas nocy, nie spał, rekonstruując manuskrypt książki na skrawkach papieru skradzionych z obozowego biura. 27 kwietnia 1945 roku obóz został wyzwolony przez wojska amerykańskie. W sierpniu Frankl powrócił do Wiednia, gdzie w przeciągu kilku dni dotarły do niego wieści o śmierci żony, matki oraz brata zamordowanego wraz z żoną w Auschwitz.
Frankl pokonał swoją rozpacz i w 1946 roku został dyrektorem Vienna Neurological Policlinic (stanowisko to piastował przez 25 lat). Dzięki swojej zrekonstruowanej książce "ĘRZTLICHE SEELSORGE" zdobył tytuł doktora habilitowanego oraz zaczął wykładać na Uniwersytecie Medycznym w Wiedniu. W ciągu 9 dni podyktował książkę "EIN PSYCHOLOG ERLEBT DAS KONZENTRATIONSLAGER", która później została przetłumaczona na język angielski i opublikowana jako "MAN'S SEARCH FOR EANING". Do 1997 roku sprzedano ponad 9 milionów egzemplarzy tej książki.
W roku 1947 Prof. V.E. Frankl poślubił Eleonore Schwindt. W grudniu tegoż roku urodziła im się córka Gabriele. Frankl opublikował swoją najbardziej praktyczną książkę "PSYCHOTERAPIE IN DER PRAXIS", ponadto opublikowane zostały również książki "ZEIT UND VERANTWORTUNG" oraz "DIE EXISTENZANALYSE UND DIE PROBLEME DER ZEIT".
W 1948 roku Frankl otrzymał tytuł doktora filozofii za rozprawę zatytułowaną "THE UNCONSCIOUS GOD". W tym samym roku został awansowany na "Privatdozent" (profesor nadzwyczajny) z Neurologii i Psychiatrii na Uniwersytecie w Wiedniu, gdzie prezentował swoje "wykłady meta kliniczne” (publikowane pod tytułem "DER UNBEDINGTE MENSCH").
W roku 1950 Frankl założył "Austriackie Medyczne Towarzystwo Psychoterapii" i został jego pierwszym prezydentem. Na podstawie cyklu wykładów napisał książkę "HOMO PATIENS. VERSUCH EINER PATHODIZEE", której głównym tematem jest udzielanie wsparcia cierpiącym ludziom. Na "Salzburger Hochschulwochen" Frankl wykładał swoje "10 THESES ON THE HUMAN PERSON". W swojej książce "LOGOS UND EXISTENZ" (1951) Frankl uzupełnił antropologiczną podstawę Logoterapii. W 1952 roku wraz z Otto Pötzlem opublikował badania psychofizjologiczne na temat doświadczeń spadającego alpinisty.
W 1955 roku Frankl został awansowany na profesora Uniwersytetu w Wiedniu oraz na wielu innych zagranicznych Uniwersytetach. Opisał teoretyczne i praktyczne aspekty nerwic z punktu widzenia logoterapii w książce pod tytułem "THEORIE UND THERAPIE DER NEUROSEN". Przedstawił bardzo systematyczne podejście Logoterapii i Analizy Egzystencjalnej w rozdziale zatytułowanym "GRUNDRISS DER EXISTENZANALYSE UND LOGOTHERAPIE" w książce: "HANDBUCH DER NEUROSENLEHRE UND PSYCHOTERAPIE" (1959), red. Frankl, Gebsattel i Schultz.
W roku 1966 został Profesorem wizytującym na Southern Methodist University w Dallas (USA). Z odbywających się tam wykładów powstała książka "THE WILL TO MEANING". W 1970 roku na Uniwersytecie Międzynarodowym w Stanach Zjednoczonych w San Diego (California) powstaje pierwszy na świecie Instytut Logoterapii. W 1972 roku Frankl został również Profesorem wizytującym na Duquesne University w Pittsburghu (USA).
W 1988 roku, Frankl wygłosił przemówienie na Rathausplatz w Wiedniu z okazji upamiętnienia 50. rocznicy inwazji Hitlera.
W roku 1992 w Wiedniu powstał "Instytut Wiktora Frankla", którego zarząd składał się z przyjaciół akademickich i członków rodziny Franklów. Publikacja autobiografii " WAS NICHT IN MEINEN BÜCHERN STEHT" nastąpiła w roku 1995; tłumaczenie na język angielski opublikowano w 1997 roku pod tytułem "VIKTOR FRANKL - RECOLLECTIONS". W tym samym roku powstała ostatnia już książka Profesora Frankla "MAN'S SEARCH FOR ULTIMATE MEANING".
Prof. V. E. Frankl zmarł 2 września 1997 w Wiedniu.
Źródło: Polskie Towarzystwo Logoterapii i Noo-Psychosomatyki
Więcej na: https://towarzystwologoterapii.pl/vefrankl
Twórczość
Copyright © 2022 Krakowski Instytut Logoterapii. Wszystkie prawa zastrzeżone.